Gezagscrisis bij politietop

De politietop heeft te maken met een forse gezagscrisis. Dat concluderen de politiebonden na het lezen van de brief minister Grapperhaus (medeondertekend door de korpsleiding) en de toelichting van de korpschef die daarop volgde. De acties die de bonden hadden afgekondigd gaan onverminderd door. Aan het ultimatum is immers nog altijd niet voldaan.

Uit beide brieven werd duidelijk dat de politietop grote inschattingsfouten heeft gemaakt. De politie in Nederland kreeg van de werkgever een CAO-inzet voorgeschoteld die collega’s massaal in het verkeerde keelgat schoot. Niet de structurele oplossingen en goede arbeidsvoorwaarden voor politiemensen werden hier voorop gezet, maar verregaande voorstellen tot flexibilisering. De werkgever lijkt nu geschrokken te zijn van de woedende reacties bij de CAO-sessies van de bonden, een enquête die duizenden keren werd ingevuld en een grote hoeveelheid posts op social media. Een deel van de voorstellen werd daarop weer ingetrokken.

Onderliggend probleem

De politietop lijkt echter niet te begrijpen dat de onrust niet van het ene op het andere moment is ontstaan. Het is het gevolg van een groot aantal problemen die al lange tijd spelen. Kennelijk kijkt de politietop daar anders tegenaan of is zij hier zelfs niet eens van op de hoogte. Of het nu gaat om de organisatieproblemen bij het inrichten van de Nationale Politie, over gebrekkige dienstverleningsconcepten (click, call, face), onjuist beleid ten aanzien van in- en doorstroom of de vervangingsvraag door het uittreden van oudere medewerkers met zich meebrengt: er wordt reeds lange tijd op gewezen. Politiemensen en bonden roepen het en een oneindige stroom onderzoeken en rapporten bevestigen het. Maar de politietop kijkt de andere kant op en besluit door te lopen.

Flexibilisering

Om nadelige effecten van het gekozen beleid op te vangen, koos de werkgever de afgelopen maanden voor verregaande flexibilisering. Collega’s trekken daaruit terecht de conclusie dat de rekening bij hen wordt neergelegd. Dat zij de rekening moeten betalen voor problemen die al jaren bekend zijn, maar nooit effectief en met het juiste beleid werden aangepakt.

Grote inschattingsfout

De korpsleiding heeft een inschattingsfout gemaakt en die staat niet op zichzelf. Het is de druppel die de emmer bij politiemensen doet overlopen. Dat de korpschef compassie toont met de collega’s, valt te prijzen. Maar het is nietszeggend als daar geen gevolg aan wordt gegeven. Het zijn mooie woorden, die niet worden gevolgd door daden. Knopen doorhakken, daar wacht menig agent nu op.

Reactie overtuigt niet

Hoewel de reactie van de werkgever (minister en korpsleiding) en de korpschef bedoeld waren als reactie op een door de bonden gesteld ultimatum, werd daar in de reacties niets mee gedaan. De 33 punten uit het herstelplan van de bonden worden terzijde geschoven zonder enige inhoudelijke reactie of beweging richting bonden. Maar wel een uitnodiging om het er in een strategisch overleg nog eens met elkaar over te hebben. Van het burgerinitiatief politiepensioen vindt de werkgever liever niets. De aanpak en de doelen van het vervangingsvraagstuk overtuigen voor geen millimeter. En het afhouden van een salarisbod, omdat het daar nog te vroeg voor zou zijn, wordt door politiemensen al helemaal niet begrepen.

Herstel van vertrouwen

De bonden raden de werkgever aan de komende tijd werk te maken van het herstel van de gezagscrisis. Er is voldoende gepraat. De bonden gaan over tot actie en zien tot de werkgever in beweging komt geen reden om verder te onderhandelen.