Met en voor elkaar
Politiewerk = zwaar werk
27 jul 2018, ptss
Sommige dingen vergeet je nooit. Tijdens een nachtdienst vond ik een persoon, gekneveld en doodgeslagen in zijn woning. Ik heb een persoon hangend aan een stuk touw in het trapgat los geknipt, op de overloop gelegd en tegen beter weten in nog gereanimeerd. Ik heb het stoffelijk overschot van meerdere mensen gevonden, waar de maden uit een neusgat kropen. Ik heb een slachtoffer van een verkeersongeval geholpen, waar het vel van de gehele arm was verdwenen. Ik heb een moeder moeten vertellen dat haar kind zelfmoord had gepleegd.
Ik heb een verwarde man geholpen die zijn eigen hand had afgezaagd. Ik heb samen met collega’s een man uit een brandend huis gehaald. Ik heb een kindje van nog geen half jaar oud moeten reanimeren, zonder resultaat, om daarna met lood in de schoenen met de ouders in gesprek te gaan. Ik heb drie uur lang met een man gepraat die op de rand van een gebouw zat, klaar om te springen. Ik ben in mijn werk bespuugd, geschopt, geslagen en met regelmaat beledigd. Om nog maar niet te spreken over de situaties waarin ik genoodzaakt was om geweld te gebruiken.
Achter elke zin schuilt een lang verhaal, enorm verdriet, groot opsporingsonderzoek of bijzondere anekdote. Achter elk verhaal zit een moment van spanning, uiting van grote dankbaarheid of gevoel van voldoening dat je toch nog wat hebt kunnen betekenen. Verhalen die ik heb verzameld in nog maar vijf dienstjaren. Ik heb er nog bijna veertig te gaan!
Elke collega die nu of in het verleden op straat heeft gewerkt, kan je een soortgelijke lijst geven. Elke collega kan een ingrijpend incident benoemen die hij of zij nooit meer zal vergeten. Elke collega ziet elk jaar weer collega’s verdwijnen met PTSS, met een depressie of burn-out. En elke collega vraagt zich af; waarom is ons beroep geen zwaar beroep?
Door: Lucas, hoofdagent
OOK INTERESSANT
PTSS: bijdragen aan herstel door leidinggevenden
Wat kun je als leidinggevende doen om bij te dragen aan het herstel van een collega met PTSS? Daarover schreef Hanneke de Bruyne, plaatsvervangend teamchef in de Achterhoek (eenheid Oost-Nederland), als onderdeel van haar ‘Master Tactisch Leidinggeven’ in 2018 haar thesis oftewel scriptie. Sindsdien wordt deze breed gedeeld binnen de politie. “Binnen de politie bestaan
14 apr
Surfivor
Mijn naam is Ben, ik ben 39 jaar, getrouwd, heb twee kinderen en altijd met trots gewerkt in Den Haag. Nu ben ik ziek, PTSS. Ik heb nog geprobeerd het tij te keren door te verhuizen naar Noord-Holland en daar te gaan werken. Maar helaas. Inmiddels zit ik ruim twee jaar thuis en ben ik
17 jan
ACP en Pronos werken aan PTSS-screener
Politiemensen worden vaak zwaarder belast dan andere beroepsgroepen. Dat kan gevolgen hebben voor hun psychische en lichamelijke gezondheid. Bovendien blijft het risico op ziekteverzuim en PTSS bij de politie groeien door werkdruk en leeftijdsopbouw. Het is in het belang van de collega én de werkgever dat PTSS vroegtijdig wordt herkend. Daarom werkt de ACP samen
2 jan
Aanpak PTSS blijft ondergeschoven kind bij politie
De ACP verwacht dat het risico op ziekteverzuim en PTSS bij de politie blijft groeien door werkdruk en leeftijdsopbouw. De ACP laat de Tweede Kamer weten, in reactie op twee brieven van minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid, weinig vertrouwen te hebben dat de aanpak van de werkgever voor verbetering gaat zorgen. De ACP wil
21 jun
Zing een liedje voor me
Er is muziek die vast verbonden is met herinneringen. Voor mij is dat een nummer van rapper Lange Frans. De tekst gaat over een militair die geplaagd wordt door PTSS. Het triggert altijd weer de gedachte aan een collega die de spoken in zijn hoofd, veroorzaakt door het werk, niet meer aankon. Op een kwade
29 mrt